Het winkeltje van William Makis

Over Dr. William Makis heb ik eerder geschreven. Hij zet zichzelf graag in de publieke etalage als oncoloog en als hoofd van de afdeling oncologie van - zou je denken - een ziekenhuis.

Dr William Makis noemt zichzelf dus oncoloog. Maar hij is de zoveelste in een lange reeks van ‘deskundigen’ die met met zijn deskundigheid sjoemelt. Makis is niet opgeleid als oncoloog, maar als radioloog.

Geen registratie

Inmiddels is Makis zijn licentie (BIG-registratie) kwijt. Eerder al was zijn positie in het geding vanwege een conflict met een medewerk die hij onheus bejegend zou hebben. De rechter honoreerde de klachten over het gedrag van dr. Makis, maar Makis bond niet in: hij had helemaal gelijk. Maar dat is onvoldoende om iemands registratie als arts af te nemen.

Je zou zeggen: ‘hou je even koest, want je staat er gekleurd op’. Even later kwam de corona-pandemie. Makis kwam al snel in actie, vooral toen er vaccinaties op komst waren. Dat mag natuurlijk. Je vindt op social media duizenden mensen die beweren dat de complete bevolking bezig is uit te sterven als gevolg van ‘de prik’. Het probleem is wel dat Makis zich ten onrechte deskundige noemt.

Oversterfte in Canada

De redenering van Makis is als volgt: in het afgelopen jaar zijn er 80 Canadese artsen overleden. Volgens hem zijn ze vooral overleden aan ‘turbo-kanker’. Je wordt ziek, de diagnose wordt gesteld, het is al te laat voor behandeling, binnen enkele maanden ben je overleden. Hoe komt dat? Omdat de artsen in Canada verplicht waren om – als eersten – de ‘corona-prik’ te nemen. Ze vormen dus de voorhoede van een groot aantal sterfgevallen in het komende jaar in Canada.

Een moeder diende een klacht in tegen dr. Makis. Volgens hem zou haar dochter zijn overleden als gevolg van een corona-vaccinatie. Dat bericht plaatste hij met naam en toenaam op X. Hij kende de dochter niet, hij kende het dossier niet en toch wist hij zeker dat de doodsoorzaak een coronavaccinatie was.

Kate Middleton

Onlangs publiceerde Makis een artikel waarbij de kop luidt dat de ‘turbo-kanker die bij Kate Middleton is vastgesteld met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het gevolg is van vaccinaties die ze kreeg in 2021. Maar Kate Middleton is zijn patiënt niet en hij heeft nog nooit één blik in haar dossier geworden. Dit is niet alleen in ethisch opzicht een zeer verwerpelijke handelwijze voor een arts, het is ook strijdig met de beroepscode. Of toch niet? Wacht eens: Makis is zijn BIG-registratie kwijt. Dan mag hij roeptoeteren wat hij wil. Ook als hij zichzelf oncoloog noemt en het niet is.

Makis vertelt dat hij in zijn loopbaan 20.000 mensen met kanker heeft gediagnosticeerd, maar dat hij nog nooit ‘zoiets’ heeft gezien. “I have never seen something like this before!” Dat is alwéér misleiding. Want wat ziet hij dan? Makis noemt zichzelf weliswaar oncoloog, maar hij is het niet. En hij heeft geen BIG-registratie meer, dus is hij niet meer bevoegd om in een ziekenhuis te werken. Hoeveel patiënten ziet hij dan nog?

“Connecting the dots”

Maar er zijn toch 80 artsen overleden? Dat aantal zal wel juist zijn, maar er zijn 100.000 artsen werkzaam in Canada. Hoeveel artsen stierven er in voorgaande jaren? En is er sprake van ‘oversterfte’ onder artsen? Sterven er nu veel meer artsen dan voorheen? Makis weet het antwoord al. Die artsen zijn natuurlijk bijna allemaal overleden als gevolg van turbokanker die op zijn beurt weer een gevolg is van de vaccinaties tegen covid-19. En als je dat bericht hoort van een oncoloog, dan moet het wel waar zijn. Dit mechanisme heet in de psychologie ‘connecting the dots’: willekeurige gegevens met elkaar verbinden om zo een schijnlogische redenering op te kunnen bouwen.

Heeft Makis kennis van de dossiers van al die artsen? Nee, dat heeft hij niet. Het is puur natte-vinger-werk. Mag je als arts zo omgaan met gegevens? Nee, dat mag niet.

Maar Makis prijst zichzelf gelukkig – doordat hij zijn registratie kwijt is mag hij alles zeggen wat hij wil. Daarom kan hij, in tegenstelling tot geregistreerde artsen, de Canadese bevolking alvast waarschuwen voor het massale aantal sterfgevallen in het komende jaar. En tegen het nemen van een nieuwe prik, natuurlijk.

En dan dat ziekenhuis waar Makis zou werken. Dat is geen ziekenhuis. Makis werkt voor TWC. Dat is The Welness Company. Daar kun je druppels en pillen kopen op natuurbasis. Die helpen wél tegen alle ziekten, daar zit geen groot geld van Big Pharma achter.

Noodpakketten

Inmiddels heb ik gewinkeld bij William Makis en anderen. Ik kan er vijf verschillende overlevingspakketten kopen voor het geval dat er weer een pandemie uitbreekt. Aan de ene kant ontkent Makis dat er sprake was van een bedreigende situatie (Willem Engel: “Het was een mild zomergriepje”). Aan de andere kant maakt hij mensen bang dat er weer een pandemie in aantocht is. Dan kun je maar beter goed voorbereid zijn.

De vijf noodpakketten hebben een vanaf-prijs van 299 dollar per stuk. Ik ben dus 1500 dollar kwijt, exclusief verzendkosten. Tineke mag niet meesnoepen uit mijn voorraad: zij moet haar eigen pakketten kopen. Dit echtpaar is dus 3000 euro kwijt voor de survival kits. Een gezin met twee kinderen is dus 6000 euro kwijt. In de kits zit o.a. ivermectine, waarvan beweerd werd dat het spotgoedkoop is.

Zijn die medicijnen dan vrij verkrijgbaar? Nee, alleen op recept. Maar dat is geen probleem. Je vult een simpel formulier in en de dokter zet een handtekening. De dokter hoeft jou niet gezien te hebben. Welke dokter? Toch niet William Makis? Die mag zichzelf geen dokter meer noemen.

Zo zit de vork dus in de steel bij de zelfbenoemde oncoloog dr. William Makis. Ondertussen worden zijn berichten massaal gedeeld op social media. Gratis reclame voor alle producten van TWC.

Auteur: henk50

Ik ben orthopedagoog/GZ-psycholoog. Vanaf 1975 heb ik gewerkt in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Schrijven is een hobby en een ontspanning voor mij, vandaar dat ik het niet kan laten om dagelijks iets te schrijven, meestal ook op mijn weblog. Omdat ik zo lang in 'de zorg' heb gewerkt heb ik veel zogenaamde casuïstiek ter beschikking. Soms gebruik ik voorbeelden uit de dagelijkse praktijk op mijn weblog, maar de beschrijvingen zijn altijd vermengd met andere -vaak gedateerde - verhalen. Er komen dus geen één-op-één verhalen voor. Dat zou ook niet mogen vanwege het beroepsgeheim. De namen die ik gebruik zijn altijd gefingeerd. De pedagogische en psychologische voorbeelden hebben dus wel enig waarheidsgehalte, maar ze hebben de pretentie om toch onherkenbaar te zijn. Mocht de lezer toch iemand herkennen, dan is dat waarschijnlijk toeval. Een enkele keer zijn voorbeelden van dialogen geheel gefingeerd. Uit de privésituatie wordt slechts zeer beperkt iets vermeld, waarbij ik met name zorgvuldig om ga met fotomateriaal. De namen van mensen die reageren worden nooit door mij doorgegeven aan derden, ze blijven in mijn afgesloten Wordpress-domein.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.