Aanvaring met eend

Om de zinnen te verzetten maakte ik gisteravond nog een fietsrondje. Ik wist niet waarheen, maar uiteindelijk kwam ik toch ergens.

Zoals in Zoeterwoude Rijndijk, dat bij westenwind onder de rook van Leiden ligt. Deze plaats is voornamelijk bekend vanwege de Heineken brouwerij, maar ik drink geen bier, maar slechts chocolademelk. Er bestaat tegenwoordig wel bier met chocoladesmaak, maar zo ver is het bij mij niet gekomen.

Ik fietste parallel aan de spoorlijn naar Alphen aan den Rijn, maar er kwam geen trein. Langs het fietspad zag het bont en blauw vanwege de vele gele bloemen, zoals duizenden boterbloemen, veel koolzaad en honderden gele lissen. In de verte zag ik een gans en een meerkoet. De gans probeerde de meerkoet te verdrijven, maar de meerkoet hield moedig stand.

Bij nadering zag ik de reden voor de strijd: de gans wilde zijn jongen veilig doen oversteken en de meerkoet liep in de weg. Het was een gans anders in de gestalte van een nijlgans. Een volgeling van de farao dus. Ik remde wat af, want zo ben ik wel.

Plotseling vloog de gans klapwiekend op. Ik dacht: wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Op dat moment alleen een fietstas. De gans vloog dus de lucht in en maakte daarna een kamikaze-duikvlucht richting deze fietser. Wat ik niet had verwacht was dat de gans met mij in botsing zou komen. Hij vloog frontaal tegen mijn hoofd. Ik moet zeggen dat het een stevige klap was, waar ik even van bij moest komen.

Links de kamikaze-gans

Ondertussen leidde moeder de gans haar jongen naar de overkant van het fietspad. De vader landde even later naast zijn kroost en schudde zijn veren wat uit. Fietser en gans konden hun weg vervolgen, al hield de fietser er een wat stijve nek aan over en een schram op zijn wang (vanwege een ganzenpoot).

Tijdens de verdere fietstocht had ik alle tijd om mijn gedachten en overwegingen over het voorval nog eens te ordenen. Ik vind het prachtig als dieren hun kroost willen beschermen. Soms zijn ze een voorbeeld voor mensen. Maar dat had in dit geval toch ook met een goed gesprek opgelost kunnen worden?

Thuis heb ik nog even de personalia van de nijlgans bekeken. Het blijkt geen gans te zijn, maar een eend die gans wordt genoemd. Er staat bij dat deze eend zijn kroost op agressieve wijze verdedigt. Dat heb ik aan den lijve ervaren.

In de ICD-10 (een internationaal handboek voor de classificatie van stoornissen en ongevallen) staat een hele reeks aan oorzaken van ongevallen. Zoals een val met paard en wagen. Daar kan nu de aanvaring met een als gans verklede eend aan toegevoegd worden.  

Bemoeipoes

Tineke wilde een mail opstellen, maar Milou liep een paar keer over het toetsenbord. Bovendien vindt Milou het leuk om bewegende vingers te 'vangen'. 
Tineke bedacht maar weer eens een oplossing. Milou snapte er niets van. Hier vraagt ze aan de baas: "Snap jíj dat nou?"

Hoe gaat het met Milou?

Kijk, dit is haar dan weer een keer: poes Milou.

Net zoals vrouwelijke mensen zijn ook vrouwelijke katten elk weer heel verschillend. Poes Milou moet je leren kennen en Milou moet ons ook leren kennen.

Even in de herinnering: poes Milou kwam twee maanden geleden bij ons wonen. Ze is zes jaar oud en heeft een Abessijnse vader en een cyperse moeder.

Poes Milou observeert een passerende hond

De neiging tot jagen heeft ze waarschijnlijk mee gekregen van de genen van haar vader. Wat kan dat beest fanatiek op jacht gaan! Nee, niet op vogeltjes, maar op bijvoorbeeld elastiekjes en dopjes. Die apporteert ze dan naar ‘de baas’ en dan moet hij ze weer weggooien. Ik dacht dat we een kat in huis hadden, maar het blijkt een hondje te zijn.

Milou accepteert het niet als ze zelf ergens verjaagd wordt. Dan wordt ze fanatiek en gaat in de tegenaanval. En zoals de dierenarts al heeft ervaren: dan is ze erg sterk. Ze heeft ons overigens nooit pijn gedaan, maar je moet haar niet klem zetten. Dan gaat ze helemaal los.

Milou is ook erg praats. Dat heeft ze waarschijnlijk ook van haar vader. Ze kan heel gezellig tegen je aan kletsen. Zodra de baas de deur open doet rent ze naar hem toe en begint een gesprek. Dat kan ze minuten lang volhouden. Elke zin die de baas zegt wordt beaamd of tegengesproken (het is maar net hoe je poezentaal interpreteert).

Terwijl huiskater Ringo liefst ergens onder zat klimt Milou graag zo hoog mogelijk. Dat schijnt iets met dominantie te maken te hebben. Op de foto zit ze op de kast en observeert ze een passerende hond.

Milou vindt honden trouwens best interessant. Andere katten moeten niet bij haar in de buurt komen, dan is het meteen blazen geblazen. 

Gevalletje valsnelheid

Henk50 is allesbehalve technisch. Hij kan een fietsband plakken, maar verder gaat zijn deskundigheid niet.
Milou test de zwaartekracht

In dier voege was het Henk50 ook ontgaan dat Simon Stevin aan het eind van de 16e eeuw valproeven heeft gedaan vanaf de toren van de Nieuwe Kerk in Delft. Simon was de trappen opgelopen met allerlei gewichten. Beneden stond een zekere meneer de Groot. Ze wilden onderzoeken of een hoger gewicht leidt tot een hogere valsnelheid.

Meneer de Groot moest wel enige afstand betrachten, anders zou hij worden getroffen door een vallende kogel.

De uitkomst was geruststellend. Toegepast op mijzelf: naarmate ik zwaarder ben geworden val ik niet harder. Dat scheelt dus weer.

Poes Milou gaat in de voetsporen van Simon Stevin verder. Ze onderzoekt de valsnelheid van een half rolletje pepermunt vanaf een tafel van 90 centimeter hoog.

Poes op afzuigkap

Milou heeft ons twee dagen ongerust gemaakt. Ze was zoek. 

En opeens was ze er weer. Alsof er iets aan de hand was.

Het doet me denken aan één van mijn vroegere cliënten die drie dagen spoorloos is geweest. Hij was een dagje uit met een begeleider. In Amsterdam liep hij weg van zijn begeleider. Volgens hem was het andersom: de begeleider was bij hem weggelopen.

Katse Afzuigkap

Drie dagen later was hij er weer. We zijn er nooit achter gekomen waar hij was. Ik heb nog een poging gewaagd door de vragen of de Hembrug er nog was. Oftewel: kwam hij met de pont (lopend) of met de trein richting Kop van Noord-Holland, maar zijn antwoord was: “Dat weet je zelf wel.”

In elk geval: Milou was spoorloos en zal het ons nooit vertellen waar ze was. En wij maar ongerust zijn. Maar Milou kan ook plekken in huis vinden waar je niet gemakkelijk zoekt.

Zoals op de foto, gemaakt door het vorige baasje van Milou. Je zoekt niet snel op een afzuigkap...