Mishandelende ouders: ze komen helaas maar al te vaak voor. Maar wat beweegt een ouder om een kind ziek te maken of te houden?
Plegers kunnen uiteenlopende motieven hebben om een ziekte bij een ander te verzinnen of veroorzaken.
- Het komt voor dat plegers extreem bang zijn om hun kind te verliezen, waardoor ze symptomen en signalen overdrijven. Op die manier blijft het kind onder de permanente aandacht van artsen.
Na de geboorte van haar zoon adviseert de verloskundige de ouders om het kind te laten onderzoeken. Er zijn symptomen die kunnen wijzen om problemen met het hartje. Inderdaad blijkt het jongetje een lichte ruis bij het hart te hebben. Volgens de kinderarts groeien de meeste kinderen daar wel overheen. Maar bij de moeder slaat het bericht in als een bom. Bij elk verdacht geluid wordt de huisarts gebeld. Als peuter wordt het zoontje voortdurend in de gaten gehouden. De moeder is altijd bang dat hem iets zal overkomen.
2. Plegers willen gezien en erkend worden. Met de zorg voor hun kind hopen ze zelf ook aandacht te krijgen. Bijvoorbeeld door het medeleven vanuit hun omgeving hoe moeilijk het is om een ernstig ziek kind te hebben. Er zijn ook plegers die contacten in het medische circuit erg waarderen.
3. Door de ziekte van het kind kunnen plegers een nauwe verzorgende rol in het leven van het kind houden. Het ‘loslaten’ wordt uitgesteld, de symbiose wordt via de ziekte in stand gehouden.
4. Soms kan het plegers ook financiële of materiële voordelen opleveren, doordat het kind ziek is. Zo kan het PGB-geld een betaalde baan binnenshuis opleveren. Ook kan een verbouwing worden gefinancierd vanuit geld van de gemeete.
Eén van de kinderen in het gezin de Vries heeft een hartafwijking. De artsen achten de afwijking niet levensbedreigend, maar mevrouw de Vries neemt haar eigen maatregelen. Er wordt een rolstoel aangeschaft. Ze verbiedt haar zoon om te lopen, want elke lichamelijke inspanning moet worden vermeden. Als de zoon op 12-jarige leeftijd wordt onderzocht constateren de cardioloog en de kinderarts dat de jongen grotendeels over de hartafwijking heen is gegroeid. Mevrouw de Vries is woedend. Ze verbreekt het contact met de specialisten die immers het leven van haar zoon in gevaar brengen. Het leven van mevrouw de Vries bestaat voor een groot deel uit de zorg voor haar zoon. Zelfs het huis is op kosten van de gemeente aangepast. Ze heeft er kennelijk ook veel belang bij om de situatie zo te houden zoals hij is. Een deel van haar identiteit ontleent ze aan de zorg voor haar zoon.