Boeken bestel ik bijna altijd gewoon bij de boekhandel. Ik moet een boek zien en eigenhandig voelen. Bovendien: als iedereen via internet bestelt is er straks bijna geen boekhandel meer over in Nederland.
Deze keer bestelde ik toch maar drie producten via internet bij een uitgeverij. Het was een wat bijzondere uitgeverij die niet altijd aan de boekhandel schijnt te leveren. Dus ik koos een keer voor een digitale bestelling. Ik moest ook meteen digitaal betalen.
De website bleek nogal krakkemikkig, enkele publicaties waar ik mijn oog op liet vallen bleek ik niet als bestelling op te kunnen geven. Een groot deel van de publicaties was trouwens uitverkocht, al stonden ze nog wel op de site. Zo krijg ik mijn winkel ook wel vol.
Aangezien ik twee producten aan een jarige wilde geven meende ik met een week vooruit bestellen wel op tijd te zijn. Maar na een week waren er nog geen producten binnen.
Na die week maar eens een mailtje gestuurd naar de administratie van de uitgeverij. Ook na vijf dagen geen antwoord.
Tineke ging maar eens bellen. Of we geen account aan hadden gemaakt. Nee, dat hadden we niet, maar dat hoefde ook niet. De mevrouw zou het nakijken en terugbellen.
Van dat terugbellen kwam niets. Een paar dagen later zelf maar weer gebeld. Opnieuw volgde een zoektocht. Toen werden we wel teruggebeld.
Ondertussen ontdekte Tineke dat de rekening die ik had betaald 10 euro te hoog was uitgevallen. Hoe of dat zat? De prijs in de bestellijst van één boek was namelijk 10 euro hoger dan in de belendende catalogus. Volgens de mevrouw was de verkoopprijs verlaagd. Maar ja, dan moet je dat bedrag ook bij de administratieve verwerking regelen.
Of de mevrouw daar even een aantekening van wilde maken en die via de mail aan ons door wilde sturen. Dat wilde ze wel. Een week later nog niets ontvangen.
De boeken zouden donderdag met de post mee gaan. Of dat niet eerder kon vanwege de verjaardagen. Nee, dan kon niet eerder, ook niet vanwege verjaardagen. En als het nu eens al drie weken heeft geduurd, maakt u dan een uitzondering? Nee, dan wordt er geen uitzondering gemaakt.
Het is weer een aantal dagen later. De boeken zijn nóg niet geleverd. Straks maar eens ter plekke gaan kijken. Misschien is het geen uitgeverij maar een uitdragerij. Of moet ik deze uitgever met naam en toenaam nog een (on) eervolle vermelding geven…
Scheveningen is een wijk van Den Haag met tegen de 60.000 inwoners. Maar de oorspronkelijke bevolking voelt zich geen Hagenees, ze voelen zich Scheveninger. Met de weerbarstige karakter-eigenschappen die we ook in andere vissersdorpen zien, zoals Katwijk, IJmuiden, de Pilo in Den Helder en op Urk. De PVV kreeg in Scheveningen bij de onlangs gehouden verkiezingen de meeste stemmen.
Buig iets eerder van de fietsroute af en je waant je in een stranddorp langs de kust van de Oostzee, of ook wel in een 19e eeuwse wijk aan de oostkust van de Verenigde Staten. Je kijkt je ogen uit vanwege de historische villa’s die hier staan. Met zulke brede trappen dat het paard waarschijnlijk op de overloop gestald kon worden.
En als je dan bij het Kurhaus aan bent gekomen, neem het nieuwe fietspad langs de kust in de richting van de havenmond. Voor een groot deel wordt het strand in de zomer aan je oog onttrokken door de vele strandtenten. Maar je hoort en ruikt wel de zee. En af en toe zie je ook de zee voortklotsen in eindeloze deining (zoals Jacques Perk destijds al constateerde).
Hoog boven het fietspad zie je af en toe nog resterende monumenten: een paar oude villa’s, de Oude Kerk, de gedenknaald vanwege het gedwongen vertrek van stadhouder Willem V in 1795, de massieve gietijzeren vuurtoren van dezelfde maker als de toren van Huisduinen.
Op de onderste foto zie je de Pier die inmiddels weer deels gerestaureerd is, met wat verderop de kust bij Katwijk en weer verderop (de hoge bebouwing) de kust bij Noordwijk.
Wat ik mis in deze discussie is het idee van de genderneutrale fiets. Dit is natuurlijk dé oplossing voor een groot probleem in onze samenleving! Iedereen op dezelfde fiets. Hoeven we geen ongewenst onderscheid meer te maken tussen dames- en herenrijwielen. Dat dat idee nog niet door sommige beleidsmakers is meegenomen! Een Duitse doe het zelver had daar alvast zelf iets op gevonden. Hij had zijn fiets eigenhandig genderneutraal gemaakt.
Aan het eind van de middag werden Tineke en ik herenigd. Tineke was voor mij zoek omdat ik mijn telefoon vergeten was. We bevonden ons toen in een monumentaal pand bij ons huis om de hoek: het voormalige hoofdkantoor van de firma Braat in ramen en kozijnen. Hier is een kunstenaarscollectief gezeteld benevens kantoren voor ZZP’ers en het altijd goed lopende café/restaurant Huszar.
Firma Braat leverde destijds alle kozijnen voor het thans werelderfgoed gebouw van Van Nelle in Rotterdam. En in dit gebouw zijn vergelijkbare kozijnen aangebracht.
waar de naam van het restaurant bij ons om de hoek vandaan komt.