Nu even iets heel anders. Professor Erik Scherder heeft tal van manieren bedacht waardoor een dementieel proces vertraagd zou kunnen worden.
Zijn boodschap is – lijkt mij- te optimistisch en te neurologisch: er is meer tussen ziel en lichaam dan ons brein. Net zoals die van dr. Andrea Maier die stelde dat een nieuw medicament gaat maken dat we gezond 130 jaar kunnen worden.
Maar aan de andere kant: alle kleine beetjes helpen. Een paar voorbeelden bij Scherder:
1. Regelmatig naar de tandarts gaan, want goed kauwen heeft een positief effect op de hersenactiviteit.
Je kan natuurlijk ook flink wat kauwgom kauwen, dan ben je ook bezig met de kauwfuncties. Alleen zit er weer teveel suiker in de meeste kauwgom, dus de winst van het kauwen gaat gepaard met meer erosie.
2. We moeten met zijn allen ook veel meer bewegen. Mensen die niet stil kunnen zitten zijn daarbij in het voordeel. In theorie zou ik dan denken dat volgens dit model mensen met ADHD minder vaak dementie ontwikkelen.
Een andere theorie wijst erop dat de sportschool daar onvoldoende bij helpt. Om een gezond immuunsysteem te ontwikkelen en te behouden zou elk mens twee uur per dag in de buitenlucht moeten zijn. Dus niet meer met de auto naar de sportschool, maar lopend of op de fiets naar je werk.
3. Er is ook iets met muziek. Muziek komt binnen in hersengebieden waar ook stress zijn oorsprong vindt. Daar kan het een dempend effect hebben. Je hartfrequentie gaat omlaag, je ademhaling zakt. En omdat angst en stress een snellere ontwikkeling van dementie kunnen veroorzaken zou muziek een vertragend effect kunnen hebben.
En zo zijn er nog wel meer ideeën – zoals het effect van gezonde voeding en niet te vergeten: een gezonde slaap!
Maar hoe zit het nu met het effect van Professor Scherder op ons brein? Daar heeft 'De Speld' over geschreven. Je kunt ook lezen hoe je in 254 stappen gelukkig kunt worden. Ik ben tot stap 14 gekomen en toch redelijk gelukkig.
henk 50 