De fietsband van Columbus

De mensen vragen mij wel een: “Henk, heb jij wel eens een lekke band?”

Dat zal ik jullie zeggen: “Meestal heb ik één keer, en soms twee keer per jaar een lekke band.  En dat terwijl mijn banden samen toch 16.000 kilometer per jaar rijden.”  Vóór 8000 km en achter 8000 km. De laatste lekke banden vonden plaats in Bedum (22 juni 2012), in Marknesse (18 juni 2013) en in Den Helder (12 januari 2014).

Nu moet ik ook zeggen dat ik mijn banden jaarlijks preventief vervang door verse exemplaren. Maar dat is geen garantie. Op de eerste dag dat ik met een nieuwe lekvrije (!)  band reed had ik vorig jaar meteen een lekke band…En één keer heb ik zelfs mijn fiets maar ingeruild toen ik een lekke band had. Dat scheelde weer in het knippen en plakken.

Vroeger hoorde het plakken van een band tot de basisvaardigheden van alle jongeren. Het schijnt dat tegenwoordig maar zo’n 30% van de jongeren in staat is om een band te plakken. Maar een band plakken is geen kunst. Tandenpoetsen is véél moeilijker. Alleen als het vriest is het plakken van een band moeilijk. Dan hecht de solutie niet. Of als het gaatje tegen het ventiel aan zit.

En als je die band hebt geplakt: dan ben je toch een partijtje vrolijk! Het is wéér gelukt! Maar die vrolijkheid kan ook aan het snuiven van de solutie liggen…

Wat wél een probleem kan zijn is: het vinden van het gaatje. Je staat in de stromende regen langs een drukke weg. Een emmer water heb je niet. Probeer dan maar eens het gaatje te vinden! Daar heb ik ook nog een apparaatje voor, maar ook dan kun je het gaatje in zulke omstandigheden niet vinden. Dat wordt dan de rest van de rit pompen of verzuipen.

Eén keer heb ik mijn binnenband (achter) zelf vervangen. Het effect was dat ik mijn fiets niet meer in elkaar kreeg en met de losse onderdelen naar de fietsenmaker ben gegaan.

Maar nu is er voor deze omstandigheden een ei van Columbus uitgevonden. Niet door de Nederlanders, maar door de Duitsers. Die halen ons als fietsinnovatieland in. Je ziet het in het You Tube-filmpje.

 

 

 

 

 

Auteur: henk50

Ik ben orthopedagoog/GZ-psycholoog. Vanaf 1975 heb ik gewerkt in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Schrijven is een hobby en een ontspanning voor mij, vandaar dat ik het niet kan laten om dagelijks iets te schrijven, meestal ook op mijn weblog. Omdat ik zo lang in 'de zorg' heb gewerkt heb ik veel zogenaamde casuïstiek ter beschikking. Soms gebruik ik voorbeelden uit de dagelijkse praktijk op mijn weblog, maar de beschrijvingen zijn altijd vermengd met andere -vaak gedateerde - verhalen. Er komen dus geen één-op-één verhalen voor. Dat zou ook niet mogen vanwege het beroepsgeheim. De namen die ik gebruik zijn altijd gefingeerd. De pedagogische en psychologische voorbeelden hebben dus wel enig waarheidsgehalte, maar ze hebben de pretentie om toch onherkenbaar te zijn. Mocht de lezer toch iemand herkennen, dan is dat waarschijnlijk toeval. Een enkele keer zijn voorbeelden van dialogen geheel gefingeerd. Uit de privésituatie wordt slechts zeer beperkt iets vermeld, waarbij ik met name zorgvuldig om ga met fotomateriaal. De namen van mensen die reageren worden nooit door mij doorgegeven aan derden, ze blijven in mijn afgesloten Wordpress-domein.

Eén gedachte over “De fietsband van Columbus”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.