Pietje Potlood laat zich nog kilometers lang zien. Tenminste, als we achterom kijken. Maar we richten onze blik ook naar het oosten. We hebben besloten in Woerden de trein te gaan bestijgen.
Ondertussen fietsen we door de polder Zegvelderbroek. Het water is de Slimmenwetering.
Het ziet er allemaal heel rustiek uit, en dat is het ook. Dit is nog een redelijk authentiek stukje van het Groene Hart. Vóór ons doet de gemeente 
Utrecht een aanslag op het landelijke gebied en in het klein doet de gemeente Woerden ook zijn best om het groene gebied een stedelijk karakter te geven.
Dan fietsen we een kleine nieuwbouwwijk van het dorp Zegveld binnen. We treffen deze meneer aan, die (naar later blijkt) zeker tien minuten op één been kan staan.
Maar hij is niet alleen. Af en toe is het een geklepper van jewelste. Dit is het ooievaarsstation van Zegveld. Ooievaars staan in het grasveld, ze zitten op de nesten (met jongen, die zich overigens nauwelijks laten zien) en ze staan op de daken van de huizen. Het kan bijna niet 
anders of deze vogels veroorzaken ook nogal wat overlast voor de bewoners. Vanwege het grote aantal ooievaars verwacht ik ook dat dit een kinderrijke buurt is.
Een groot deel van het dorp heeft een orthodox protestantse kerkelijke achtergrond. De helft van de bevolking kerkt in de Hervormde dorpskerk, die zich tot de Gereformeerde Bond rekent. Niettemin komt ook Sinterklaas, in de persoon van Bram van der Vlugt, uit Zegveld.
De weg van Zegveld naar Woerden is vanwege het verkeer minder rustiek dan de eerdere etappes die we vandaag hebben afgelegd. Wel hebben we nog tussen de huizen voor mooie uitzichten op de weilanden.
Woerden heeft een bewogen geschiedenis. De stad ligt aan de Oude Rijn en werd als noordelijke grensplaats van het Romeinse Rijk gesticht door de Romeinen.
In 1525 werd de plaatselijke priester Jan de Bakker, vanwege zijn afwijkende prediking, op de brandstapel gedood. Men verdacht hem van sympathieën met de prediking van Maarten Luther. Het bleef daarna 40 jaar redelijk rustig, maar daarna laaiden de godsdiensttwisten weer op. De Spanjaarden traden hardhandig op omdat er protestanten waren gesignaleerd in 
de stad. Ze wilden protestantse kerkdiensten houden in de Petruskerk (zie de foto). Dat lukte vanwege het schrikbewind niet. Uiteindelijk koos de stad alsnog de zijde van de opstand van Willem van Oranje. Dat leidde tot een nieuwe aanval door de Spanjaarden, maar ze kwamen de stad niet meer in. Zelfs een beleg dat een jaar duurde kreeg de stad niet op de knieën.
En dan denk je dat je het allemaal gehad hebt, komen de Fransen aangestoven. Zowel in 1672 als in 1813 werd de stad geplunderd, werden er huizen en belangrijke gebouwen in brand gestoken en werden er tientallen burgers vermoord. De mensen hebben het wel over de Duitsers, maar de Fransen waren ook geen lieverdjes.
Tegenwoordig is er in politiek Woerden ook iets bijzonders aan de hand. Hoewel het CDA veruit de grootste partij is in de gemeenteraad neemt deze partij geen deel aan het College van Burgemeester en Wethouders. Hoe dat precies gegaan is weet ik niet, maar het zal vast wel spannend zijn geweest.
Woerden heeft een oude binnenstad, die echter aanzienlijk verblokkerd is. Op een bastion staat de historische molen De Windhond (Canis lupus familiaris flatulandis). Ook staat er aan de rand van de stad een groots kasteel. In de gracht zwemmen twee woerden, en zo hoort het hier ook.
Het station van Woerden en de omgeving van het station zijn in de afgelopen decennia twee maal ingrijpend op de bouwkundige schop gehesen. Het station haalde tevens het nieuws omdat op dit station als eerste in Nederland de poortjes allemaal dicht gingen. Onze OV-chipkaarten openen poortjes die voor anderen gesloten blijven.
henk 50 