Retourtje Rotte (2)

Zodoende kom ik bij één van de grootste fietsen van Nederland. Ik heb mijn Batavus Dinsdag er maar even naast gezet... 

Goliathfiets en Batavus Dinsdag

In de Bijbel komt de reus Goliath voor. Hij is indrukwekkend van gestalte en stak met ‘kop en schotel’ (aldus de dominee die zich vergiste) boven ‘het gewone volk’ uit. Dit is dus een Goliathfiets. Maar mijn kleine Batavus komt verder. De Goliathfiets staat hier al een paar jaar en komt geen meter verder.

Na dit kunstwerk doet de Technische Universiteit nog enkele pogingen om verder op te rukken in de richting van Rotterdam. Maar in het aanpalende park overheerst de kunst, met o.a. de grootste Delftsblauwe vaas van de wereld. Hij staat aan de druktste en oudste snelweg van Nederland, die tussen Den Haag en Rotterdam.

De grootste Delftsblauwe vaas van de wereld is twaalf meter hoog. Wie hem breekt moet een flinke schadevergoeding betalen

Het is een hele kunst om de snelweg over te steken. Rechtstreeks lijkt me wat gewaagd, dus ik kies voor een onderdoorgang. Die is te vinden bij de Berkelse Zweth. Daar loopt een zogenaamd Jaagpad langs, dat inmiddels is afgesloten voor fietsers. Ik ben er nog een keer onderuit gegaan (het was nogal blubberig) en daarna bijna in het aanpalende water beland. Maar in het natte gras val je zacht.

De Hofweg biedt een mooi zicht op de skyline van Rotterdam. Triester is het dat zelfs het laatste stuk groene buffer wordt volgebouwd met kolossale platte dozen, de distributiecentra die overal in Nederland veel ruimte innemen en veel energie kosten, want de enorme ruimte op de daken wordt niet gebruikt voor zonnepanelen.

In de verte de Delftsblauwe vaas

Ook wordt er een enorm nieuw verkeersplein aangelegd vanwege de aansluiting richting de Blankenburgtunnel die het laatste stukje groen tussen Maassluis en Vlaardingen op gaat slokken. Waarom woon ik hier eigenlijk nog?

Opeens is er een authentiek stukje polder, bij de sluis aan de Oude Bovendijk. Het ziet er pittoresk uit als je niet verder kijkt dan je neus lang is. Daarna fiets ik het voormalige tuindersdorp Rodenrijs binnen. Twee parallelle wegen, waarvan één langs het water. Daarachter verrijzen aan beide zijden opnieuw bedrijventerreinen.

Zicht op Rotterdam vanuit de polder Schieveen

Rodenrijs ligt aan de oudste geëlectrificeerde spoorlijn van Nederland, de zogenaamde Hofpleinlijn. De spoorlijn liep van Rotterdam Hofplein naar Scheveningen. Er rijden geen treinen meer, maar trams van Randstadrail.

Het tweelingdorp Berkel en Rodenrijs bestaat uit een aantal oudere wegen, een paar plukjes nieuwbouw uit de jaren ’50 en ’60 en een enorme areaal aan nieuwbouw vanaf het jaar 2000. Sinds 2017 maken de dorpen deel uit van de gemeente Lansingerland. De bevolking is de afgelopen tien jaar verdubbeld.

Daarbij deed zich tevens een politieke aardverschuiving voor waarbij VVD en D'66 bij de landelijke verkiezingen samen meer dan de helft van de stemmen kregen. In de gemeenteraad bezetten twee concurrerende lokale partijen bijna de helft van het aantal zetels. De burgemeester moet boven dit gekrakeel uit zien te stijgen. 

Langs Alblas, Lek en IJssel (slot)

Ten noorden van Rotterdam (langs de Rotte) zijn uitgestrekte bossen aangelegd. Een soort van Amsterdamse Bos, maar dan van meer recente datum.Van het oorspronkelijke landschap is weinig meer over.

Weg van De Rotte naar Bergschenhoek

Richting Bergschenhoek fiets ik nog even door een stuk agrarisch gebied met tuinderijen en deels ook kassen. Maar ik fiets nu naar het noordwesten en raak dan uiteindelijk verder weg van huis. Dus sla ik linksaf en kom dan in het Lage Bergse Bos (aangelegd rond 1970) met een oppervlakte van ongeveer 250 hectare.

Maar er wordt aan het bos gewerkt. Er zijn werkelijk duizenden bomen geveld en dat niet door de bomengriep. Gaat men het bos herstructureren? Nee, er blijkt een autosnelweg te worden aangelegd. Moet dat nu in de toch al overvolle Randstad? En het blijft natuurlijk niet bij die ene weg: hij gaat ook nog ergens naar toe. Welke gebieden worden er nu weer gevuld met geraas van autoverkeer?

Uiteindelijk kom ik op de Wilderse Kade uit en al zigzaggend ten noorden van de landingsbaan van Vliegveld Zestienhoven, over een autoweg en de HSL lijn

Rodenrijs

beland ik in Rodenrijs. In dit dorp is de oude structuur van de lintbebouwing nog redelijk herkenbaar, al wordt er aan alle kanten gebouwd. De voormalige Hofpleinlijn wordt nu vier keer per uur bereden door Randstadrail (tussen Den Haag Centraal en Rotterdam Slinge).

Ten westen van (Berkel en) Rodenrijs slibt het Groene Hart verder dicht. Een voordeel bij tal van nadelen is dat er – op de grens van de gemeente Rotterdam en de gemeente Lansingerland – een nieuw fietspad ligt. Volgens het bord loopt het dood, maar ik kan gewoon doorfietsen.

Polder Schieveen, de laatste groene buffer tussen Delft en de bebouwing langs de voormalige Hofpleinlijn

Langs de rand van de polder Schieveen en door het natuurgebied de Ackerdijkseplassen fiets ik verder in de richting van Delft. De hoogbouw van de Technische Universiteit en de torens van de Oude en de Nieuwe Kerk komen steeds gedetailleerder in beeld. En zowaar: er is ook een klein beetje blauwe lucht in zicht, waardoor de ondergaande zon probeert door te breken.

Om 8 uur zet ik weer voet in de fietsenberging onder ons huis. De fietsteller heeft er sinds 12 uur vanmiddag 95 fietskilometers bij opgeteld.

Fietsen rond Rotterdam (6)

Ik neem afscheid van de Markthal, maar plaats hier nog één foto van de verticale muur in 3D print.

Eigenlijk ben ik op dit moment niet rond Rotterdam aan het fietsen: ik fiets er dwars doorheen.

Wat me opvalt is dat er nog zoveel oude wijken zijn in de stad. Veel Duitse steden zijn tot 80% verwoest tijdens de oorlog. Ook het bombardement op Rotterdam was verschrikkelijk, maar het bombardement betrof het centrum, met zo’n 20% van de woningen. Een verschil was dat in de Duitse steden schuilkelders waren gebouwd, waardoor het aantal slachtoffers beperkter bleef. Bovendien was de Duitse bevolking voorbereid op bombardementen, de aanval op Rotterdam kwam voor de bevolking uit het niets.

Minder bekend is het ‘vergeten bombardement’ op Rotterdam (West) in 1943, toen de geallieerden per ongeluk een woonwijk bombardeerden (ruim 16.000 mensen werden toen dakloos).

In ieder geval: fietsen door Rotterdam doet mij toch altijd denken aan de oorlog. Je kunt niet om het bombardement op de stad heen, gezien de littekens die de oorlog in de stad heeft achtergelaten.

Ik fiets echter verder door straten uit het eind van de 19e eeuw en begin van de 20e eeuw, met soms statige panden, vooral als je in de buurt van Hillegersberg komt. Ik heb eigenlijk geen idee hoe en waar ik fiets. Soms weer een stuk nieuwbouw, dan weer oudere wijken en dan opeens meer ruimte, maar in die ruimte worden her en der plukjes nieuwbouw neergezet.

Dan opeens fiets ik de stad uit. Deze ruimte is echter geen natuurgebied, het is vliegveld Zestienhoven. Ik vraag me af waarom dat vliegveld er nog is: per trein is Rotterdam vanuit Schiphol tegenwoordig in ruim een kwartier te bereiken. Misschien ben je vanuit het centrum van Rotterdam wel sneller op Schiphol dan op Zestienhoven.

In het zuidwesten gaat de zon ondertussen onder. Ik fiets ongeveer parallel aan de voormalige Hofpleinlijn, tegenwoordig een intensief gebruikt traject van de regionale tram. Bijna alles wordt hier inmiddels vol gebouwd. De ene wijk na de andere verrijst. Tussen de nieuwbouw door staan nog af en toe plukjes huizen van het oude dorp. Het tweeling-tuindersdorp Berkel en Rodenrijs is inmiddels een forensenplaats geworden, ingeklemd tussen de HSL-lijn in het oosten en een grote ontsluitingsweg in het westen. Veel verder kan er niet meer worden uitgebreid: alleen de smalle Zuidpolder fungeert nog als groene buffer tussen Berkel en Delft.

Vanuit Berkel en Rodenrijs fiets ik bijna direct de nieuwbouw van Pijnacker binnen. Ook deze plaats barst uit zijn voegen. Het oude dorp lijkt min of meer een historisch reservaat tussen al deze nieuwbouw.

Het is donker geworden en ik wil niet te laat thuis zijn. Ik steek vanuit Pijnacker schuin door naar Zoetermeer: ook al een voormalig tuindersdorp. Sinds het in 1962 als groeikern werd aangewezen is het gegroeid naar een inwonertal van ongeveer 125.000. Ook hier zie je slechts af en toe nog de restanten van het vroegere dorp.

Mijn fiets vindt het hier genoeg geweest. Vanmiddag heb ik zo’n 80 km. gefietst. Volgende week doen de Batavus en ik een poging om vanuit Zoetermeer nog wat naar het noorden op te schuiven.