"Het gaat allemaal achteruit, meneer, het gaat allemaal achteruit." Aldus een man met een bruin getaande huid en een geruite pet in het dorp Breezand.
Breezand is het centrum van de Anna Paulownapolder. Het is ook het centrum van de bollenteelt in Noord-Holland. En het areaal bollen is weer het grootste van heel Nederland. Nee, van de hele wereld (zegt men).
Opmerkelijk is dat de namen van de bollentelers in Breezand vaak hetzelfde zijn als die van bollentelers rond Hillegom en Lisse. Tal van jonge gezinnen emigreerden enkele decennia geleden vanuit de overvolle bollenstreek naar deze omgeving. Ze namen hun geloof mee. Breezand is een overwegend Rooms-Katholiek dorp. Maar nu niet meer, volgens de man die mij aansprak. Er kwam volgens hem geen kip meer in de kerk en dat lag niet alleen aan corona.
De kerk van Sint Jan de Evangelist is een karakteristiek bouwwerk uit 1931, uitgevoerd in gele baksteen met een donker interieur. Na de enorme reeks aan neogothische kerkgebouwen die de Rooms-Katholieke Kerk rond 1880 liet bouwen kwam er een nieuwe reeks bij in de jaren ’30 van de vorige eeuw. Zo’n kerkgebouw staat er nadrukkelijk te zijn in Breezand.
Ik had verwacht dat de straten in Breezand inmiddels verhard waren, maar ik moet me door het plaatselijke zand ploeteren om bij de plaatselijke supermarkt te kunnen vervoegen. Daar hoor ik mensen in een vreemde taal spreken. Het zijn vermoedelijk Polen. Of het Noordpolen of Zuidpolen zijn weet ik niet. Ze slaan boodschappen in, waaronder twee kratten bier van een niet met name te noemen merk.
Breezand is een dorp in de gemeente Hollands Kroon, die (behalve Den Helder en Texel) bijna de hele Kop van Noord-Holland beslaat. De gemeente telt bijna 70 dorpen en gehuchten en geen enkele stad. De grootste partij is de Seniorenpartij. Ik heb begrepen dat senioren regelmatig elkaar in de al dan niet aanwezige haren zitten, ik weet niet hoe men de ruzies binnen deze gemeente geregeld heeft.
Ik houd nog steeds van dit gebied. Toen we er in 1973 fietsten sprak ik de woorden 'Hier zou ik later wel willen wonen'. Twee jaar later woonde ik er. Weliswaar in de stad Den Helder, maar toch met deze ruimte binnen fietsbereik.
De Anna Paulownapolder is inmiddels 150 jaar oud. En nog steeds dacht ik: ‘hier zou ik wel willen wonen’. Je proeft er het zout van de zee op je lippen. De bomen kromgetrokken van de overheersende westenwind.