Retourtje Rotte (4)

De Rotte waaiert alle kanten uit. Hemelsbreed is de rivier nog geen 14 kilometer lang, maar over het water 22 kilometer. Je hebt dus steeds andere vergezichten.

De route terug volgde de bovenste lijn op de kaart

In de verte de wijk Nesselande: de meest noordelijke punt van Rotterdam met een heuse boulevard langs het water.

Ik fiets gestaag verder en zie dan opeens een fietsbrug over de Rotte. Die is hier zonder mijn toestemming en mijn medeweten aangelegd. Ik dacht dat ik via Zoetermeer moest fietsen, maar ik kan dus eerder de terugweg aanvaarden.

Rottemeren met Nesselande

De weg terug leidt door het kassengebied van Bleiswijk en Berkel. Vroeger was het Westland de Glazen Stad, maar het glas is naar het noorden opgeschoven. Onderweg zie ik nog een kist helemaal vol met afgekeurde paprika’s. Ze zijn nog prima eetbaar en zeker geschikt voor het maken van paprikasoep. Bij een volgende kas zie ik afgekeurde gerbera’s die het nog prima een paar dagen vol kunnen houden. Zo komt Jan Splinter door de winter.

Gratis af te halen….

Met een ingewikkelde bocht kom ik op de rechte weg door de Overbuurtsche Polder uit. Langs de weg weer aan beide kanten kassen en veel Poolse auto’s van seizoenarbeiders. Na de HSL kom ik op de weg uit die Delfland en Schieland van elkaar scheidt. Het fietspad heet het Muziekpad en fietsers worden op tal van plekken aangemoedigd om (nette) liederen ten gehore te brengen.

Rechts ligt Berkel. Ik fiets door het oude dorp en daarna door eindeloze nieuwbouw uit deze eeuw. Voor mijn vriend Arie, die hier opgroeide en inmiddels al een halve eeuw in Groningen woont, is het hier niet meer leuk. Hij herkent er niets meer. Ook de kerk, zijn vroegere woonhuis, de boekhandel waar hij werkte en zijn school zijn met de grond gelijk gemaakt.

De nieuwbouw is volgens Vinex-concept ruim opgezet, wat te gewild gevarieerd, teveel vanaf de tekentafel door planologen die leuk wilden wezen.

De laatste groenstrook tussen Berkel en Pijnacker

En vrij smalle groene buffer scheidt Berkel en Pijnacker van elkaar (beiden uit de kluiten gegroeide tuindersdorpen, te vergelijken met Heerhugowaard in Noord-Holland). Er zijn nog enkele oudere wegen met authentieke boerderijen, die soms worden vervangen door protservilla’s met hekwerk.

Bij een zorgboerderij en bij een andere boerderij koop ik sla, tomaten, paksoi, eieren en tulpen. De laatsten zijn niet eetbaar.

Het was een ongepland ritje, gewoon mijn neus achterna. Maar in deze wirwar aan bebouwing kun je werkelijk alle kanten uit. Met voldoende afwisseling om het lang vol te houden. 

Retourtje Rotte (2)

Zodoende kom ik bij één van de grootste fietsen van Nederland. Ik heb mijn Batavus Dinsdag er maar even naast gezet... 

Goliathfiets en Batavus Dinsdag

In de Bijbel komt de reus Goliath voor. Hij is indrukwekkend van gestalte en stak met ‘kop en schotel’ (aldus de dominee die zich vergiste) boven ‘het gewone volk’ uit. Dit is dus een Goliathfiets. Maar mijn kleine Batavus komt verder. De Goliathfiets staat hier al een paar jaar en komt geen meter verder.

Na dit kunstwerk doet de Technische Universiteit nog enkele pogingen om verder op te rukken in de richting van Rotterdam. Maar in het aanpalende park overheerst de kunst, met o.a. de grootste Delftsblauwe vaas van de wereld. Hij staat aan de druktste en oudste snelweg van Nederland, die tussen Den Haag en Rotterdam.

De grootste Delftsblauwe vaas van de wereld is twaalf meter hoog. Wie hem breekt moet een flinke schadevergoeding betalen

Het is een hele kunst om de snelweg over te steken. Rechtstreeks lijkt me wat gewaagd, dus ik kies voor een onderdoorgang. Die is te vinden bij de Berkelse Zweth. Daar loopt een zogenaamd Jaagpad langs, dat inmiddels is afgesloten voor fietsers. Ik ben er nog een keer onderuit gegaan (het was nogal blubberig) en daarna bijna in het aanpalende water beland. Maar in het natte gras val je zacht.

De Hofweg biedt een mooi zicht op de skyline van Rotterdam. Triester is het dat zelfs het laatste stuk groene buffer wordt volgebouwd met kolossale platte dozen, de distributiecentra die overal in Nederland veel ruimte innemen en veel energie kosten, want de enorme ruimte op de daken wordt niet gebruikt voor zonnepanelen.

In de verte de Delftsblauwe vaas

Ook wordt er een enorm nieuw verkeersplein aangelegd vanwege de aansluiting richting de Blankenburgtunnel die het laatste stukje groen tussen Maassluis en Vlaardingen op gaat slokken. Waarom woon ik hier eigenlijk nog?

Opeens is er een authentiek stukje polder, bij de sluis aan de Oude Bovendijk. Het ziet er pittoresk uit als je niet verder kijkt dan je neus lang is. Daarna fiets ik het voormalige tuindersdorp Rodenrijs binnen. Twee parallelle wegen, waarvan één langs het water. Daarachter verrijzen aan beide zijden opnieuw bedrijventerreinen.

Zicht op Rotterdam vanuit de polder Schieveen

Rodenrijs ligt aan de oudste geëlectrificeerde spoorlijn van Nederland, de zogenaamde Hofpleinlijn. De spoorlijn liep van Rotterdam Hofplein naar Scheveningen. Er rijden geen treinen meer, maar trams van Randstadrail.

Het tweelingdorp Berkel en Rodenrijs bestaat uit een aantal oudere wegen, een paar plukjes nieuwbouw uit de jaren ’50 en ’60 en een enorme areaal aan nieuwbouw vanaf het jaar 2000. Sinds 2017 maken de dorpen deel uit van de gemeente Lansingerland. De bevolking is de afgelopen tien jaar verdubbeld.

Daarbij deed zich tevens een politieke aardverschuiving voor waarbij VVD en D'66 bij de landelijke verkiezingen samen meer dan de helft van de stemmen kregen. In de gemeenteraad bezetten twee concurrerende lokale partijen bijna de helft van het aantal zetels. De burgemeester moet boven dit gekrakeel uit zien te stijgen.