The Grand Budapest Hotel

Misschien kennen jullie de film 'The Grand Budapest Hotel'. De film heb ik ooit gezien, maar ik had geen idee meer waar hij over ging. Behalve dat hij over een mooi hotel ging met picolo's (niet te verwarren met de kleine gevulde koeken van AH: de picolientjes). 

In de vakantie bezochten wij de stad Görlitz. Ik wil geen andere steden jaloers maken, maar deze stad vind ik de mooiste van alle steden die ik totnutoe in Duitsland gezien heb. Midden in de stad staat een warenhuis. Het is wegens failissement gesloten. Een soort Duitse V & D.

Het glazen dak van het warenhuis in Görlitz

In negen maanden tijds werd er – naast een historische kerk – een warenhuis gebouwd in Art-Nouveau-stijl. Het had een indrukwekkend interieur met pilaren met beelden, langwerpige vensters met glas-in-lood en geschilderde balustrades. Maar het mooiste is toch wel het glazen dak.

Na de opening volgden twee wereldoorlogen en een crisis. Het gebouw ging in verschillende handen over en werd in de DDR tijd een ‘huis van het volk’. Na die Wende kocht Karstadt het gebouw en verkocht het later door aan een andere warenhuisketen die in 2009 falliet ging. Sinds die tijd staat het monumentale pand leeg.

Plafond en trappenhuis

Welnu: het interieur van dit pand werd voor de film ‘The Grand Budapest Hotel’ gebruikt als decor. Er werd natuurlijk van alles in gezet om het een hotel te laten lijken. Zodoende en in dier voege heb ik nooit ontdekt dat de film helemaal niet in een hotel werd opgenomen.

Tot onze grote verrassing mochten we het gebouw van binnen bekijken. We vielen van de ene in de andere verbazing. Dit is echt architectonische kunst! Aan alles is gedacht om het gebouw tot een eenheid te smeden. De rondleiding door het gebouw duurde een uur. Daarna hadden we tijd nodig om bij te komen. We liepen op ons gemak naar Polen. Dat is een kilometer oostwaarts.

Er blijft voor mij nog wel een prangende vraag: waarom staat er een fiets met lekke band op de bovenste verdieping van het leegstaande pand? 

Art Nouveau in Berchem

Ik was onderweg naar het station van Antwerpen Berchem.

Vlakbij het station ligt de Waterloostraat. Deze straat is genoemd naar de Slag bij Waterloo in 1815. Eén van de woningen heet zelfs De Slag van Waterloo.

De straat is zó onverwachts mooi dat ik mijn rijwiel ontsteeg en vervolgens de trein naar Amsterdam miste. In de Waterloostraat is bijna geen enkel huis hetzelfde, ieder huis heeft weer een andere kroonlijsthoogte en breedte van de gevel. Het lijkt wel of ieder huis weer door een andere architect is ontworpen.

Bijzonder zijn de huizen die in Jugendstil/ Art Nouveau werden gebouwd, zoals de Den Morgen, de Avond, de Dag, de Nacht. Op de vier hoeken met de Van Merlenstraat staat vier identieke woonhuizen met de namen Zomer, Herfst, Winter en Lente.

De huizen werden gebouwd tussen 1899 en 1903. Opmerkelijk in dit stadsdeel is de uniciteit van ieder huis. Nu zagen de ontwerpers destijds hun werk ook als een persoonlijke kunstuiting, dus het zou vreemd zijn als een heel rijtje huizen er hetzelfde uit zou zien.

Wie van Jugendstil en Art Nouveau houdt kan hier en in de zijstraten (zoals de Generaal van Merlenstraat) zich eindeloos verbazen en verwonderen. Mocht het teveel worden: er is in de straat ook een psychotherapeutisch centrum gevestigd.

Je vindt dit wijkje in Berchem op vijf minuten lopen van het station van Antwerpen Berchem (daar stopt ook de internationale trein van Amsterdam Centraal naar Brussel Zuid).