Den Helder aan Zee

Speciaal voor de zeemeerminnen onder de lezers van dit blog nóg een keer een foto van de zee, maar nu in Den Helder.

Vroeger, toen ik nog jong was, fietste ik hier meerdere malen per week een rondje dijk.

Dat kleine rode dingetje is inmiddels weer de hoogste werkende vuurtoren van Nederland (sinds de vuurtoren op de Maasvlakte uitgeschakeld is). Een iets kleiner zusje van Lange Jaap staat in Scheveningen.

Langs de lange Langevliet


Dit is de Koegraspolder in de gemeente Den Helder.
Op de achtergrond zie je de duinen. Eigenlijk is het een stuifdijk die het eiland Callantsoog verbond met het eiland Huisduinen. Uit deze aanleg zijn geleidelijk duinen ontstaan.
Toen in de 19e eeuw ook nog eens het Noordhollands Kanaal werd aangelegd (voor de zeeschepen vanuit Amsterdam naar Den Helder) ontstond deze polder.
Het grootste deel van de polder heeft een agrarische bestemming, waarbij de bollenteelt inmiddels de belangrijkste tak van agrarische sport is. Op de voorgrond op de foto zie je bollen liggen. Daar achter stro om de bollen in de grond te beschermen tegen de komende strenge winter.

In het midden van de polder loopt de lange en kaarsrechte Langevliet. Toen ik hier in 1975 ging wonen & werken moest ik iedere werkdag over deze weg. Er lag er geen fietspad naast. Dat was best eng in het donker, want de automobilisten beschouwden deze kaarsrechte weg als een parallel-racebaan voor de autoweg naar Den Helder.

Ruim 25 jaar lang trapte ik hier de kilometers weg op mijn Raleigh, de eerste aanschaf van mijn eerste salaris. Die Raleigh had uiteindelijk 160.000 km. op de teller staan.

Het kan hier stevig waaien (dat zie je aan de bomen). Met tegenwind had ik soms een uur nodig om de 9 km. van huis naar werk af te leggen. Met wind mee kon ik de afstand soms in 20 minuten fietsen. Daarom moest ik de avond van tevoren altijd goed luisteren naar het weerbericht. Dan wist ik hoe laat ik de deur uit moest om niet te laat te komen…

Amsterdam in de mist


Vandaag werkte ik in Amsterdam.

De trein boorde zich met hoge snelheid door de mistbanken. Volgens het nieuws stond het autoverkeer op de Ring Amsterdam vast, maar dat kon ik niet zien.

Ik moest met trein & tram naar Osdorp. De mist gaf de nieuwbouw een surrealistisch aanzien. Het kantoor waar ik vandaag aan de slag moest is een etage van het flatgebouw rechts.

Toen ik weer naar huis moest was de mist nóg dichter geworden. Ik moest zo ongeveer raden of de tram in aantocht was. De trein bracht mij weer op hoge snelheid en precies op tijd naar Alkmaar.

IJ bij avond


Ik heb weinig schrijftijd, deze dagen.
Daarom als levensteken toch maar weer een foto.

Vandaag werkte ik in Amsterdam-Noord.
Aan het eind van de dag, onderweg naar de trein, maakte ik deze foto van het IJ (met links het Centraal Station) in het avondlicht.

Voor de zonsondergang was ik te laat (hoewel: eigenlijk gaat de zon te vroeg onder). Maar de lucht kleurde nog mooi…

Gekke geit & Poldermolen E


Wat is dit voor een gekkigheid?

Dit is meneer de Gekke Geit.

Deze meneer houdt mij tegen als ik in de vroege ochtend een bezoek wil brengen aan Poldermolen E. Zo’n bezoek houdt niet meer in dan het maken van een foto. Verder val ik niemand lastig.

Dat is één van de poldermolens die destijds de Schermer leeg maalden. De molens werden gebouwd in de eerste helft van de 17e eeuw, dus ze gaan al een aardig tijdje mee. Ooit waren het er 52, nu zijn er nog 17 molens over.

Vandaag maalde wel het gebit van gekke geit, maar niet het maalwerk van de molen.

Zicht op het IJsselmeer

Ook ik ben een beelddenker.
Niet zoals Jessica Park (vorig blog), maar plaatjes helpen mij wel om de werkelijkheid te ordenen.
Daarom heb ik ook altijd mijn (compacte) camera bij me.

Aan het begin van de avond was ik nog even op een woonvoorziening voor ouderen van mijn werk. Daar schoot ik bovenstaand plaatje van het IJsselmeer bij Hoorn.

Er was een bui over getrokken, maar het klaarde weer op. De zon deed zijn best om nog even zijn stralen over dit deel van Noord-Holland uit te spreiden. Toen maakte ik dit plaatje…