De zon scheen en het was lente. Hoogste tijd om op de fiets te stappen. Dat doe ik tegenwoordig weer te weinig.
Tegenwoordig maak ik geen enkele haast. Ik ben niet vooruit te branden. Daardoor stapte ik pas om 12 uur op de Batavus Dinsdag.
Ik was van plan om richting Noord-Brabant te fietsen, met de wind in de rug. Maar omdat ik nog wat vuilnis naar de containers moest brengen fietste ik in tegenovergestelde richting. De eerste kilometers verkeerde ik in een toestand van permanente twijfel. Dat is te zien aan het zigzaggen op de kaart.
Uiteindelijk koos ik er voor om richting de zee te fietsen. Dat kan nog steeds in allerlei richtingen en hoedanigheden. Maar ik dacht dat Katwijk misschien een aardige bestemming was. Daar is een Hema waar ze koffie schenken.
Op Twitter las ik dat HEMA een communistisch bedrijf is en dat je daar dus niet moet komen. Maar volgens mij valt de schade wel mee. Communistische bedrijven verkopen geen oranje tompoucen.
Delft wordt tegenwoordig omgeven door uitgestrekte bossen. Het lijkt hier de Veluwe wel. Dat scheelde in de tegenwind en ik maakte dan ook dankbaar gebruik van de ruisende beschutting. Daarna volgde de bebouwing van de Vinex-wijken Ypenburg en Nootdorp. Half Den Haag is zo’n beetje gevinexd tegenwoordig en er moeten nog tienduizenden woningen bij komen.
Uiteindelijk kwam ik in Leidschendam uit. Ik weet niet of jullie die plaats kennen, maar het centrum is beschermd dorpsgezicht. Rond dat centrum hebben planologen uit de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw stevig huis gehouden, waardoor de plaats vooral hetzelfde is als alle andere groeikernen uit die tijd. Voornamelijk dakkapellen en Gamma schuttingen. Daarnaast is er het grootste overdekte winkelcentrum van Nederland: The Westfield Mall of the Netherlands. Als je dit winkelcentrum hebt bezocht hoef je niet meer naar de USA. Het is gewoon hetzelfde, alleen betaal je hier met euro’s in plaats van met dollars.
De volgende plaats is Voorburg. Alweer met een beschermd dorpsgezicht en daar om heen hebben planologen uit de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw stevig huis gehouden, waardoor de plaats vooral hetzelfde is als alle andere groeikernen uit die tijd. Voornamelijk dakkapellen en Gamma schuttingen. Zelfs de kleine plantsoenen staan in dit seizoen opvallend kleurig is bloei. Dat is dan weer een pluspunt.
Vanuit Voorburg kun je parallel aan de spoorlijn naar Leiden fietsen. Om de weg niet al te saai te maken heeft men diverse onderbrekingen georganiseerd. Zo ga je twee keer onder de spoorlijn door. Dan weet je tenminste nog ongeveer waar je bent. Aan de westzijde van de spoorlijn is het land nog groen, dit is een vier kilometer brede buffer tot aan Wassenaar.
In Voorschoten besluit ik om richting Wassenaar te fietsen. De route naar Leiden heb ik dit voorjaar al een paar keer gefietst. Daarom deze keer maar wat anders.
henk 50 