Ringo naar de poezendokter

's Morgens moest de baas naar de mensendokter voor de jaarlijkse controle en 's middags was huiskater Ringo aan de beurt.

Zodra Ringo de poezenmand ziet of ruikt maakt hij zich onzichtbaar. Je ziet hem nog wel, maar hij kijkt niet meer de kamer in. ‘Als ik jou niet zie, zie je mij ook niet‘. Ringo heeft dus nog niet het niveau van het kiekeboe-spelletje bereikt.

Ik besloot deze keer om niet met een stappenprogramma te werken en ook niet met lekkere brokjes. Ringo heeft inmiddels zóveel levenservaring dat hij daar niet intrapt. Dus pakte ik hem bij zijn nekvel en zette hem in één keer in de mand. Dit was weliswaar in strijd met de Wet Zorg en Dwang en ook strijdig met het programma van de Partij voor de Dieren, maar nood breekt wet.

Ringo bij de poezendokter

Daarna liep ik naar de poezendokter. Deze zetelt om de hoek. In de mand maakte Ringo zich eveneens onzichtbaar. Ook toen er in de wachtkamer een verzameling van vier honden bleek te zitten en te blaffen, Ringo gaf geen kik.

Gelukkig waren we heel snel aan de beurt. Ringo werd beklopt en beluisterd, ook vanwege een piepende ademhaling. Maar de dokter hoorde niets, behalve een lichte hartruis. Daar kun je oud mee worden. Maar omdat hij al bijna 18 jaar is, moet zijn gezondheid toch even extra in de gaten worden gehouden. Ook zijn tanden en zijn ogen waren voor een kater op leeftijd nog goed in orde.

En daarna gewoon weer bijkomen bij de Baas op schoot. Nee, Ringo is niet haatdragend…

Daarna werd Ringo gewikt en gewogen. Ondanks extra voeding was hij nóg verder afgevallen: van 3,7 naar 2,9 kilo. Ooit was hij ruim 5 kilo. De poezendokter kon geen verklaring bedenken, maar ze wilde voor de zekerheid toch nog bloed prikken. Het zou de schildklier kunnen zijn. Dat zit in de familie, Tineke heeft er ook problemen mee.

Ringo’s baard werd geschoren en daarna werd er een buis bloed afgetapt. Ringo gaf nog steeds geen kik. Toen de handelingen waren afgelopen ging de poezendokter achter haar computer zitten. Ringo kwam meteen bij haar op schoot zitten.

"Och, wat cute", zei de poezendokter, "wat een lieverd, dat heb ik hier nog nooit meegemaakt." En zo is het maar net. Huiskater Ringo is gewoon een heel vriendelijk poezenbeest.