Vorig jaar dachten we aan een eenmalige lock-down. Maar dit jaar zijn er wéér geen (grote) kerkdiensten mogelijk.
Gisteren was er een vroege kerstnachtdienst in onze kerk, vandaag een kerstdienst, en dat is het dan. Maar dat allemaal met alleen de mensen die een aandeel hebben in de kerkdienst. En de dominee komt helemaal uit België aangevlogen.
Het is natuurlijk saai en hélemaal niet origineel als ik zeg dat ik niet veel met kerst heb. Dat beweert misschien wel de helft van de Nederlandse bevolking.
De allergie voor kerst heb ik misschien wel een beetje van mijn vader overgenomen. Hij was dominee en had niet veel op met kerst. Hoe kan dat dan? Hij vond dat kerst dusdanig was geseculariseerd dat we door de kerstbomen de betekenis van kerst niet meer zagen. Eigenlijk was het op deze manier geen christelijk feest meer. Hij preekte zelfs een keer niet uit het Kerstevangelie tijdens een kerstdienst op Eerste Kerstdag…
Daar komt nog eens bij dat kerst een bijzonder drukke periode was. Mijn vader had het wel over de Tiendaagse Veldtocht. Als kerst niet op een zondag viel moest hij (in de jaren ’60) op Eerste Kerstdag twee keer preken, daarna was er op Tweede Kerstdag een dienst, dan volgde de zondag met twee diensten en dan waren Oud-en Nieuw en de volgende zondag ook alweer in aantocht. Ruilen was toen allerminst gebruikelijk, dus je moest als predikant een hele reeks preken en kerkdiensten voorbereiden.
Bovendien was er vaak ook nog eens een begrafenis tussen Kerst en Oud-en Nieuw. Dat was een logistiek onhandige week om dood te gaan, maar er viel kennelijk niet altijd aan te ontkomen.
In de loop van de tijd is mijn allergie voor kerst wel minder geworden. Dat komt vooral omdat de kerk meer naar buiten is gericht: kerst is niet een feest voor kerkmensen, maar voor iedereen.
De afgelopen jaren kwamen er ook veel gasten uit de wijk zomaar binnen lopen. De kerk was voor hen ook door de week open. Maar nu dus even niet... Hopelijk volgend jaar weer wel...
henk 50 