Vandaag plopte er op You Tube een film op over een reis met de California Zephyr: de trein die de verbinding onderhoudt tussen Chicago en San Francisco.
De California Zephyr is een roemruchte trein, bijna net zo beroemt als de Oriënt Expres in Europa. Alleen is er geen boek verschenen over de moord in de California Zephyr.
Nergens in de westerse wereld is de teloorgang van de spoorwegen zó snel gegaan als in de USA. Veel treinverbindingen werden binnen 30 jaar opgeheven. in de USA heeft het vliegtuig de verbinding op de lange afstand bijna helemaal overgenomen.
Ook de California Zephyr dreigde te bezwijken, maar hij bestaat nog, als onderdeel van Amtrak, het landelijke spoorwegnet. Je maakt tijdens een reis van 4000 kilometer kennis met tal van landschappen. Vooral het contrast tussen de weidse prairie van Iowa en het ruige berglandschap van de Rocky Mountains is erg groot. Maar je reist ook door de woestijn van Nevada en de de afgelopen jaren deels uitgedroogde wijngaarden en sinaasappel-boerderijen van Californië.
In 2004 en 2006 combineerden we een bezoek aan Tineke’s zus met een reis per trein dwars door de USA. De documentaire op You Tube riep herinneringen op aan deze reizen. De vier treinen die we namen kwamen allemaal met vele uren vertraging aan, o.a. vanwege slecht spooronderhoud (gebroken rails en dergelijke). Maar in zo’n wonderlijke wereld vonden we vertraging niet eens zo vervelend.
We reisden in de Sleeper, een coupé die ’s nachts werd omgebouwd tot slaapruimte. Boven de Sleeper was het panoramarijtuig met zicht aan alle kanten en luidruchtig converserende Amerikanen. Een Stiltecoupé was ook wel aantrekkelijk geweest, maar volgens mij doen ze daar niet aan in de USA.
Ik heb in de USA ook een fiets gehuurd. Daar zat geen slot op. Ik kon er wel een geweer bij huren. Dat leek me niet nodig.
henk 50 