Munchhausen by Proxy (slot)

Wat zijn signalen voor een mogelijke herkenning van het syndroom van Munchhausen by Proxy? Wanneer moeten er alarmbellen gaan rinkelen? 

• De gerapporteerde signalen en symptomen zijn alleen gezien door de ouder en niet door anderen (bij beroepsopvoeders: alleen bij deze begeleider).
• Bij echtparen: de vader is buiten beeld in gesprekken met de arts of komt niet aan het woord.
• De ouder meldt steeds weer met nieuwe symptomen.
• Het kind heeft een lange geschiedenis van behandelingen op allerlei gebied met verschillende disciplines
• Er zijn gaten in de medische diagnostiek, de gegevens zijn incompleet
• Er is gerommeld in en met de dossiers (doorstrepen, weglakken)
• Het kind blijkt niet te reageren op de voorgeschreven medicijnen of behandeling of het reageert er onverklaarbaar op.
• De historie van gebeurtenissen is medisch gezien zeer onwaarschijnlijk.
• Ondanks een definitieve medische conclusie blijft de ouder of verzorger op zoek gaan naar nieuwe behandelaren.
• De ouder heeft de neiging om conclusies van artsen aan te vechten en leest zich voortdurend in in nieuwe behandelmethoden.
• Het kind wordt vaak thuis gehouden van school.
• Familie of andere professionals geven aan dat ze zich zorgen maken over de situatie,  zoals het vele doktersbezoek.

Multidisciplinair

Als artsen een vermoeden van het Münchhausen-by-Proxysyndroom hebben, is het belangrijk dat ze samenwerking zoeken met andere medische disciplines. In de meeste situaties is het de hoofdbehandelaar die een vermoeden krijgt. Deze zoekt dan de samenwerking met een kinderarts, forensisch arts en vertrouwensarts van Veilig Thuis. Gezamenlijk moeten zij tot een volledig overzicht van het medisch dossier van een kind komen, zodat ziekteverloop en verwijspatronen zichtbaar worden.

Behandeling

Bij het syndroom van Munchhausen by Proxy gaat het om het hele gezinssysteem. De pleger is ziek, het kind is ziek gemaakt en de andere gezinsleden vormen onderdeel van dit systeem. Alle betrokkenen in het gezin hebben dus behandeling nodig.

Dit is ook van belang omdat het gezin uit balans raakt wanneer blijkt dat de ouder ziek is en het kind niet. Alle gezinsleden krijgen te maken met een nieuwe situatie binnen het gezin. Het kan ook zijn dat (bijna altijd) de moeder uit het gezin moet vertrekken vanwege een behandeling.

De pleger heeft een langdurige behandeling nodig. Hij of bijna altijd zij moet zich bewust worden van wat er bij het kind teweeg is gebracht. De glansrol van de zicht opofferende moeder wordt een schandpaal. Omdat deze ouders zelden in staat zijn tot reflectie is de behandeling langdurig en de prognose niet gunstig.