Als ik zo in detail treed, dan schiet het natuurlijk niet op. Ik was buiten de bebouwde kom van Delfgauw verzeild geraakt. Rechts van mij het geraas van de snelweg. Links van mij het gefluit van vogels. Vermoedelijk, want dat kon ik niet horen.
Ik zagde zig door het Ruyven. Dat was een groene graspolder, maar steeds meer weilanden worden omgebouwd tot bospercelen. De koeien worden steeds vaker verbannen. Het schijnt dat ze CO2 uitstoten. Dat heeft iets met schijtkunde te maken te hebben Ik weet niet hoe dat met de auto’s op de snelweg zit. Voor scheikunde heb ik nog nooit een voldoende gehaald.
De weg voert mij naar Oude Leede. Het is een wonderlijke buurtschap, bestaande uit allerlei plukjes bebouwing.
Inmiddels hebben ook randstedelingen dit stukje groen ontdekt en worden er steeds meer protservilla’s met metalen buitenbrievenbussen gebouwd. Het is wachten op de stalen hekken met waakhonden, dan is het hier net zoals in België.
Eén zo'n groene immigrant had het aan de stok gekregen met zijn buren. Gelukkig wist hij in alle opzichten hoe het juridisch zat. Hij schreef dus ook de Rijdende Rechter voor wat de uitspraak zou moeten zijn. Helaas voor deze meneer: hij verloor op alle punten... Dat vond ik wel hilarisch...
De bochtige weg gaat over in een rechte polderweg. Het zicht wordt ontsierd door enorme zandhopen. Er wordt weer een nieuwe snelweg door één van de laatste stukken groen aangelegd. Die moet aansluiting geven op de Blankenburgtunnel, die het laatste stukje groen tussen Vlaardingen en Maassluis doorsnijdt.
“Ik ben dit hele jaar nog niet met vakantie geweest, dus mijn vliegreis is een noodzakelijke reis”
Mijn rechte weg wordt ook gestuit, dat komt door de start en landingsbaan van vliegveld Zestienhoven, dat tegenwoordig The Hague/Rotterdam Airport heet. Vliegtuigen laten zich niet zien. Mogelijk heeft een deel van de reizigers vliegschaamte opgelopen als gevolg van de berichten over zogenaamd noodzakelijke vliegvakanties. “Ik ben het hele jaar nog niet met vakantie geweest”. Ja, dan wordt het vliegen inderdaad noodzakelijk…
Ik fiets met een noordelijke bocht om het vliegveld heen. Even verderop trekt de HSL een deels ondergronds spoor richting Rotterdam Centraal. Daarna volgt het spoor van de voormalige Hofpleinlijn. Het was een zieltogend lijntje, maar tegenwoordig rijdt er elke tien minuten een metro/sneltram van de RET. Dat is niet de Rationeel Emotieve Therapie zoals bedacht door Albert Ellis. In dit geval gaat het om de Rotterdamsche Electrische Tramwegmaatschappij.
High in de lift
Omdat ik vandaag niet zoveel zin heb om de hele stad met alle verkeerslichten te doorkruisen stap ik op station Melanchtonweg over op deze metro. Vijf kilometer later stap ik weer bovengronds uit op metrostation Rijnhaven. Daar heb ik een mooi zicht op Manhattan aan de Maas, de hoogbouw op de zuidelijke oever van de Nieuwe Maas.
In de lift raak ik bijna high van de lucht van stevige joints. Je kunt hier dus gratis in hoger sferen komen. Dat deed de groep jongens ook die zojuist zonder in te checken en zonder mondkapje op de metro stapten. Via de lift kun je de poortjes omzeilen...
henk 50 
Ha Henk,
k heb weer om je grapjes zitten lachen, echt een ontspannen momentje.
De 2 Rotterdam blogs gelezen.
Wel wat riskant om met de lift te gaan bij de metro. Waarom neem je niet de trap, is Dinsdag daar niet van gediend?
Melanchton, je komt al in de buurt…
Dank voor het krantje ( nostalgie) met Kerstkaart. Goede tekst. Afbeelding donker Licht, Joods en Christelijk. Met timmervrouwsoog gemaakt?
Ook van ons:
Peter en Marja van der Graaff-Smilde