Onder een heldere lucht, met in het westen de ondergaande zon fiets ik de gemeente Zaanstad binnen. Het laatste stukje groene buffer tussen IJmond en de Zaanstreek oogt nog landelijk, maar als hier een nieuwe autoweg wordt aangelegd is dat toch echt verleden tijd.
Rechts is de Vinex-locatie Saendelft in aanbouw. De wijk heeft inmiddels zo’n 17.000 inwoners. Ik sla rechtsaf, over een kronkelende dijk. Hier ligt weer één van de (45) forten van Unesco Werelderfgoed ‘de Stelling van Amsterdam.’
Langs de weg op het erf van 
een boerderij staat een kunstwerk in de vorm van een glazen boom. Verder zie je overal protestborden tegen de mogelijke aanleg van een autoweg. Een boerderij heeft de naam omgebouwd tot Ongenoegen. De buurtschap hier heet Busch en Dam.
Ik kruis de spoorlijn en de drukke provinciale weg tussen Castricum en de 
Zaanstreek en fiets over een kronkelende weg in de richting van Krommeniedijk. Ondertussen is de zon helemaal onder, maar de lucht kleurt helder oranje. Links van mij opnieuw een voormalig fort. Helaas ligt dit gebied in een aanvliegroute van Schiphol. Het is een permanent gedreun van overvliegende vliegtuigen, soms zie je er vijf tegelijk aan komen.
Langs het Uitgeestermeer en onder de autosnelweg door en dan ben ik in Uitgeest. Voor mij nog altijd een herinnering aan mijn eerste stage: bij het KIMDGG: Het Katholiek Instituut voor Maatschappelijke Dienstverlening aan Geestelijk Gehandicapten.
Toen de stage begon liep een aantal vrouwelijke medewerkers nog in habijt en moesten ze als zuster worden aangesproken, maar het waren de roerige sixties. Aan het eind van mijn stageperiode bleken een aantal zusters geen zuster meer te heten en ook geen Maria, maar Ingrid en Patricia.
Begeleiding van een orthopedagoog kreeg ik tijdens de stage niet: de orthopedagoge was zojuist ontslagen door de directeur. Ik moest zelf mijn weg maar zien te vinden. Goed, daar word je zelfstandig van.
henk 50 