De schuld van de deur

Hebben jullie dat ook wel eens?

Je loopt naar de schuur en daar weet je niet meer waarvoor je naar de schuur liep.

In een tijdschrift stond een interessant artikel hoe het komt dat je in de schuur niet meer weer wat je moest doen. Dat komt door de deur.

Zodra je door een deur gaat raak je een stukje van je geheugen kwijt.

In de andere ruimte word je namelijk minder gemakkelijk herinnerd aan de oorspronkelijke opdracht.

Bij mensen met autisme is dit soms een erg groot probleem. Wat ze in de ene ruimte aangeleerd hebben kunnen ze onmogelijk toepassen in de andere ruimte. Tanden leren poetsen bij de mondhygiënist leidt bij hen allerminst vanzelf tot een leerproces in de thuissituatie.

Maar, zo blijkt uit dat artikel, ook andere mensen vergeten gemakkelijk iets als ze in een andere ruimte zijn.

Dat werd bevestigd door allerlei proefjes. Bijvoorbeeld: als je ziet welke spullen er in een doos zitten en je moet ze opnoemen in dezelfde ruimte of in een andere ruimte.

Iedereen die naar een andere ruimte moest lopen wist zich minder spullen in die doos te herinneren.

Wij hebben in ons nieuwe huis veel te veel deuren. Als ik vanuit mijn werkkamer naar de keuken loop moet ik drie deuren door. Dan weet ik dus echt niet meer wat ik in de keuken zou gaan doen.

Eigenlijk is een open keuken dus zo gek nog niet…

Trouwens: als ik iets uit de berging wil halen moet ik vier deuren door. Ik kom dus echt weer met lege handen terug.

Om mijn geheugen op te vijzelen laat ik voortaan al die deuren maar open staan…

Auteur: henk50

Ik ben orthopedagoog/GZ-psycholoog. Vanaf 1975 heb ik gewerkt in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Schrijven is een hobby en een ontspanning voor mij, vandaar dat ik het niet kan laten om dagelijks iets te schrijven, meestal ook op mijn weblog. Omdat ik zo lang in 'de zorg' heb gewerkt heb ik veel zogenaamde casuïstiek ter beschikking. Soms gebruik ik voorbeelden uit de dagelijkse praktijk op mijn weblog, maar de beschrijvingen zijn altijd vermengd met andere -vaak gedateerde - verhalen. Er komen dus geen één-op-één verhalen voor. Dat zou ook niet mogen vanwege het beroepsgeheim. De namen die ik gebruik zijn altijd gefingeerd. De pedagogische en psychologische voorbeelden hebben dus wel enig waarheidsgehalte, maar ze hebben de pretentie om toch onherkenbaar te zijn. Mocht de lezer toch iemand herkennen, dan is dat waarschijnlijk toeval. Een enkele keer zijn voorbeelden van dialogen geheel gefingeerd. Uit de privésituatie wordt slechts zeer beperkt iets vermeld, waarbij ik met name zorgvuldig om ga met fotomateriaal. De namen van mensen die reageren worden nooit door mij doorgegeven aan derden, ze blijven in mijn afgesloten Wordpress-domein.

3 gedachten over “De schuld van de deur”

  1. Boeiend onderzoek. Ik heb soms ook wel dat ik Bijv naar boven loop en niet meer weet wat ik daar ging doen. Tot ik weer beneden ben, waar ik het plan om boven de was te gaan doen bedacht had….

Geef een reactie op safealove Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.